Pobliskie Lasy Piaśnickie (fragment Puszczy Darżlubskiej po lewej stronie szosy wiodącej do Krokowej) Niemcy wybrali jako miejsce masowych egzekucji ze względu na dogodny dojazd autobusami i drogą kolejową oraz odludne położenie.
Egzekucji dokonywano na terenie lasu, rozległym na ok. 250 km². W drugiej połowie 1944 roku w związku ze zbliżaniem się Armii Czerwonej Niemcy, podobnie zresztą jak w wielu innych miejscach kaźni na Pomorzu, przystąpili do zacierania śladów zbrodni. Do rozkopywania grobów i palenia ciał ofiar zmuszono grupę specjalnie sprowadzonych w tym celu więźniów obozu w Stutthofie, których zamordowano zaraz po zakończeniu pracy. Z tego powodu odnalezienie i upamiętnienie ofiar mordów w Piaśnicy było w latach powojennych mocno utrudnione.
Po zakończeniu działań wojennych z inicjatywy Polskiego Związku Zachodniego w dniach 7–22 października 1946 roku przeprowadzono poszukiwania w Lasach Piaśnickich w wyniku, których odnaleziono ślady 30 zbiorowych mogił (z 35 o których wspominali świadkowie). 26 grobów przebadano.
W 1962 roku dzięki badaniom prowadzonym przez dr Barbarę Bojarską – pracownika Instytutu Zachodniego w Poznaniu, doszło jeszcze do odkrycia w Piaśnicy dwóch palenisk i mogiły więźniów obozu koncentracyjnego Stutthof.
źródło:wikipedia
