.

Kiedy patrzysz na drzewo w czasie burzy, widzisz, że jego wierzchołek jest bardzo niestabilny i podatny na zranienia. Wiatr może w każdej chwili połamać mniejsze gałęzie. Kiedy jednak spojrzysz niżej – na pień drzewa, odniesiesz inne wrażenie. Zobaczysz, że drzewo jest bardzo mocne i nieruchome, i będziesz wiedział, że jest w stanie przetrwać burzę. My też jesteśmy do niego podobni. Nasza głowa jest jak wierzchołek drzewa podczas burzy silnych emocji, dlatego musimy przenieść uwagę w dół, do poziomu pępka. Zaczynamy oddychać uważnie. Skupiamy uwagę właśnie na oddechu oraz na podnoszeniu się i opadaniu naszego brzucha. Jest to bardzo ważna praktyka, ponieważ pomaga nam dostrzec, że mimo iż emocje mogą być bardzo silne, pozostaną tylko przez chwilę, a potem odejdą – nie mogą trwać wiecznie.

Thich Nhat Hanh, Anger